پل شیشه ای از توماس هیترویک

امروزه تکنولوژی شیشه ، پیشرفته تر از هر زمان دیگریست و سازه های بسیاری از خود به عنوان ” تمامأ شیشه” توصیف می کنند ، زمانی که اکثر آنها دارای عناصر فولادی هستند یا به عنوان یک بخش عمده از ساختار ثابت می مانند . ایده ، ساختن یک پل شیشه ای بدون هیچ عضو نگهدارنده فلزی در کینگز کراس – لندن – می باشد . همانطور که یکی از ویژگی های اصلی شیشه ، مقاومت فشاری بالای آن است ، پیشنهاد طراحان به کار بردن ورق های شیشه ای می باشد و با استفاده از گرانش ، فشار کافی برای فشرده شدن آنها با هم اعمال می شود تا به عنوان یک پرتو عمل کند . 1334 ورق شیشه ای با ضخامت 12 میلی متر و با آهن پایین با یکدیگر توسط یاطاقان های فعال با اعمال فشار 800 تن به آخر دهانه ها ، فشرده می شوند .
یاطاقان های فعال مکانیسم هایی هستند که یک بار ثابت را از طریق عرشه پل توسط یک اهرم ساده و بارگزاری شده با یک وزن ، اعمال می کنند. نیروهای فشاری ، اصطحکاک کافی برای نگه داشتن ورق های شیشه ای کنار هم بدون نیروهای مکانیکی ثابت ، ایجاد می کند . معمولأ پل ها و ساختمان ها با نور های منعکس شده بر روی سطوح آنها روشن می شوند . پل شیشه ای فرصت این را داشت تا از داخل این روشنایی را به وجود آورد در نتیجه به عنوان یک دستگاه نوری ، با انتقال نور از طریق آن ، عمل می کند . پروژه پل شیشه ای The Glass Bridge جایزه یاقوت بمبئی 2002را دریافت کرده.