آلوارو سیزا

دسته بندی :مهارت ها ۲۹ آذر ۱۴۰۰ آرشیتکت 662

آلوارو یواخیم ملو سیزا ویرا در سال ۱۹۳۳ در متوزینو در نزدیکی پورتوی پرتغال به دنیا آمد. هنگامی که او در سال های ۱۹۴۹ تا ۱۹۵۵ درمدرسه هنرهای زیبای پورتو به تحصیل می پرداخت، اولین طرحش در سال ۱۹۵۴ ساخته شد. سیزا از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۵۸ با معماری به نام فرناندو تاوورا همکاری کرد. او در سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۶۹ در مدرسه معماری پورتو به تدریس پرداخت و در سال ۱۹۷۶ به عنوان استادیار سازه این دانشگاه منصوب شد. سیزا به عنوان استاد مدعو در موسسه فدرال تکنولوژی سوئیس، دانشگاه پنسیلوانیا، مدرسه لوس آندس بوگوتا و مدرسه عالی طراحی دانشگاه هاروارد (به عنوان دستیار کنزو تانگه)فعالیت کرد.

بنیاد معماری Every Design عنوان کرده: کارهای سیزا یک تلاش جدی برای خلق یک لحظه قدرتمند و مقاوم مثل بتن، با تفاوت های ظریف و منحصربه فرد خود است. او بهترین معمار در زمینه ی تلفیق مسایل گوناگون است. بارزترین خصیصه ی آلوار سیزا استادی او در پرداخت و اجرای معماری در زمینه هایی است که ظاهراً غیرممکن هستند. وی با مهارت مطالعاتش مکان را به فرم های مجسمه گونه که قابل پیش بینی و عادی نیستند، بدل می کند. سیزا یکی از اولین و بزرگ ترین معمارانی است که المان های کارهایش، به بافت و شکل اصلی برتری دارند، و طرح های وی همیشه با یک فضای الهام شده از المان های هنری تلفیق شده است. آثار سیزا حس تازگی و آزادی را در دیگران به وجود می آورد. در معماری وی، تنها چیزی که که او را به واهمه وا می دارد، خطر انقراض است.

آلوارو سیزا از جمله معمارانی بوده که هنوز تدریس را در برنامه کاری خود قرار داده است. او به عنوان مدرس میهمان در بسیاری از دانشگاه های ایالات متحده، آرژانتین، کلمبیا، اسپانیا، آلمان، فرانسه، فرانسه، نروژ، هلند، سوئیس، اتریش، و انگلستان تدریس کرده، و در همایش های بسیاری شرکت کرده است. در سال های اخیر افتخارات متعددی از بنیادها و موسسات در اروپا دریافت کرده است. از جمله مدال طلای بنیاد آلوارو آلتو در سال ۱۹۸۸، و جایزه مشهور میس وندرو مربوط به بانک بورخس و ایرمائو پرتغال در سال ۱۹۸۶.

پس از انقلاب کشور پرتغال در سال ۱۹۷۷، مسئولان دولت، آلوارو سیزا را برای طراحی پروژه شهرسازی و برنامه نوسازی شهرهای حومه مراکز اصلی انتخاب کردند. بر نامه های اصلی این پروژه، طراحی و ساخت بیش از ۱۲۰۰ خانه کوچک و کم هزینه که دارای یک طبقه، تا حداکثر دو طبقه بوده است، که عرصه حیاط برای تمام خانه ها در نظر گرفته شده است.

در ادامه با برخی پروژه های وی آشنا می شویم:

۱. خانه چای بوا نووا (۱۹۶۳)