دیوید چیپرفیلد، برنده جایزه معماری پریتزکر ۲۰۲۳
این مقاله آخرین مصاحبه با معمار بریتانیایی دیوید چیپرفیلد است، کسی که برنده جایزه معماری پریتزکز سال را برای “گزیده گویی اما متحول کننده” دریافت کرد. این جایزه برای ۴ دهه فعالیت حرفه ای او است. او توضیح میدهد که تلاش و پشتکار بدون داشتن استعداد و نبوغ ، چگونه باعث رسیدن به موفقیت میشود.
چیپرفیلد اکنون به گری، سیزا و پیانو، که به ترتیب در سالهای ۱۹۸۹، ۱۹۹۲ و ۱۹۹۸ برنده این جایزه شدند به عنوان برنده جدید جایزه معماری پریتزکر میپیوندد.
او پنجمین معمار بریتانیایی است که پس از جیمز استرلینگ در سال ۱۹۸۱، نورمن فاستر در سال ۱۹۹۹، زاها حدید در سال ۲۰۰۴ و ریچارد راجرز در سال ۲۰۰۷ موفق به دریافت معتبرترین جایزه معماری شده است
آقای چیپرفیلد در گفتگو با پادکست چهره به چهره دیزین که ابتدا در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، به موسس و سردبیر این مجله گفت که راجع به خود این حس را دارد که یک مقدار جعلی است.

وی گفت: عزم و تعهد می تواند یک استعداد را جبران کند. “این بحثی است که من با همسرم زیاد دارم، فکر نمیکنم به عنوان یک معمار آنقدر با استعداد باشم، احتمالاً فقط پشتکار بیشتری دارم.چیپرفیلد توضیح داد که علیرغم تکمیل ساختمانهایی که برنده جوایز متعدد در سراسر جهان شده اند، او هنوز از سندروم فریبنده رنج میبرد و ادعا میکند که در مقایسه با برخی از هم دوره های خود احساس «ریاکاری یا ساختگی بودن» دارد.
او در ادامه می گوید، من هنوز هم احساس ریاکاری بودن و ساختگی بودن را دارم و احساس میکنم چیزهایی را با هم ترکیب کرده ام که یک معمار بالغ آرزو میکند روزی بالغ شود.
شما باید به دفتر رنزو پیانو بروید تا متوجه منظور من بشید که من چطور تحت تاثیر قرار گرفتم و در عین حال افسرده شدم چون فکر می کنید اینجا یک دفتر یک معمار بالغ واقعی است و من حدس می زنم که مجبور شدم این موارد رو با هم قاطی کنم.
من شخصیت با استعدادی مثل رنزو نیستم ، من یک کاتالیزور خوب هستم، فکر می کنم یک تحریک کننده خوب هستم، من یک استراتژیست خوب هستم و یک هدف دارم اما استعدادهای خلاق ذاتی مثل رنزو یا شاید فرانک گری یا آلوارو سیزا را در حالت عادی ندارم. بنابراین، از این نظر، من کمی جعلی هستم ولی از دریافت این افتخار خارق العاده و ارتباط با دریافت کنندگان قبلی بسیار خوشحالم.
در این مصاحبه، چیپرفیلد توضیح داد که چگونه با زاها حدید در انجمن معماری لندن هم دوره بوده است و حدید به او کمک کرده تا این دوره را بگذراند. زاها تا زمان مرگش برای من یاداور این بود که اگر او نبود، شکست میخوردم و او دیپلمم را برایم گرفت. او پیش از تأسیس دفتر کار خود در اواسط دهه ۱۹۸۰، در هر دو استودیو فاستر و راجرز کار کرد، علیرغم اینکه سبک فناوری پیشرفتهای که در دفاتر آنها پیشگام بود، پذیرفته نشد.او گفت: «کاملا خنده داره ولی من علاقه خاصی به فناوری پیشرفته نداشتم. اگرچه این فرصت را داشتم که به پاریس بروم و مرکز پمپیدو را در حین ساخت و ساز با ریچارد ببینم و فکر می کردم که این تنها جذاب ترین ساختمانی است که تا به حال دیده ام.”

چیپرفیلد در سال ۲۰۱۰ مدال طلای سلطنتی RIBA و در سال ۲۰۱۳ نشان پریمیوم امپریال را دریافت کرد. در سال ۲۰۲۰ نشان نخبگان اصحاب افتخار که یکی از بالاترین جوایز موجود برای یک شهروند بریتانیایی است را دریافت کرد و یکی از موفق ترین استودیوهای جهان را با دفاتری در بریتانیا، آلمان، ایتالیا و چین اداره می کند.
استودیوی او ساختمانهای برجسته متعددی را تکمیل کرده است، از جمله موزه ادبیات مدرن در مارباخ آلمان، که در سال ۲۰۰۷ جایزه استرلینگ را دریافت کرد.
پروژه های مهم دیگر عبارتند از: موزه Neues، مرکز خدمات Ernsting، موزه Folkwang در آلمان، ساختمان جام آمریکا در اسپانیا و موزه Hepworth Wakefield و رودخانه و قایقرانی در بریتانیا که همه برای جایزه استرلینگ در فهرست نهایی قرار گرفتند.
نظر شما راجع به نقش استعداد و پشتکار در موفقیت و رسیدن به یک هدف خاص چیست؟