جیمز استرلینگ

تولد : ۲۲ آوریل ۱۹۲۶ گلاسکو

مرگ : ۲۵ ژوئن ۱۹۹۲ لندن

جیمز استرلینگ برنده جایزه ( پریتزکر) ، معماری اسکاتلندی است و در میان مهمترین و موثرترین معماران نیمه دوم قرن ۲۰ جای میگیرد. او شاید به این علت مشهور باشد که از دهه ۱۹۵۰ شروع به زیر سوال بردن معماری مدرن اولیه نمود.پیشرفت استرلینگ به شدت معلمش( کالین راو) را تحت تاثیر قرار داد و باعث شد مورد توجه اوقرار بگیرد…

کالین کسی بود که روحیه گزینش گر و گلچین کننده ای را در جیمز دمید و به او اجازه و جرات این را داد که تمام تاریخ را به عنوان یک منبع الهام به زیر سوال بکشد.از رم باستان تا ظهور مدرن از فران رایت تا آلتو . و موفقیت استرلینگ به علت متحد ساختن موضوعات و ارجاعات بسیاری بود که در پیشرو داشت.

جیمز استرلینگ بازی پست مدرن را به روش ویژه بسیار عالی خودش بازی می کند.او از گذشته های متاخر و تاریخ فراتر می رود؛بر می گزیند و دوباره می آفریند.سپس در یک لحظه تلفیقی به دست می دهد که جدید است و احتمالا شوک دهنده،چیزی که نه او و نه کس دیگری قبلا انجام نداده است.

پس از خدمت سربازی استرلینگ به تحصیل در زمینه معماری در دانشگاه لیورپول پرداخت ۱۹۵۰-۱۹۴۵٫و این دانشگاه جایی بود که کالین معلم معروفش پیش رویش قرار گرفت.در سال ۱۹۵۶ استرلینگ و جیمز گوان ( Gowan ) که به عنوان دستیار در سرکت لیونز والیس و اسرائل کار مینمودنند آن شرکت را ترک گفتند و دفتر شخصی خویش را دایر نمودند.از بهترین نتایج همکاری میان آن دو کار به عنوان استاد دانشکده مهندسی دانشگاه لیسستر ( leicester ) (63-1959) بود که استرلینگ را به دلیل منش های مهندسی وار و تکنولوژی وارش و همچنین استفاده از ترسیمهای سه بعدی از دید پرنده یا دید کرم (از پایین) در تدریس در دانشگاه ویژه نمود. در سال ۱۹۶۳ استرلینگ و گوان از یکدیگر جدا شدند.پس از آن استرلینگ دفتر شخصی اش را دایر نمود و معاون دفترش را شخصی به نام مایکل ویلفورد قرار داد. مایکل فعالیتهای اجرایی قابل اهمیتی را در دفتر جیمز انجام داد و بعدها به عنوان شریک استرلینگ بکارش ادامه داد. از آن زمان به بعد کار جیمز از گوان به طور کامل جدا شد و پروژه های طراحی که بلا بین آن دو تقسیم و با نظر هر دوی آنان به اتمام میرسید هم اکنون به طور کامل در دست جیمز بود.

استرلینگ در آن دوره پروژه هایی از قبیل یک مرکز آموزشی با نام olivetti ، و یک خوابگاه دانشجویی برای دانشگاه سنت اندروزطراح نمود و به اتمام رساند که هردو استفاده ویژه ای از عناصر گذشته بودند. در طول دهه ۱۹۷۰ زبان معماری استرلینگ از ساخت ساختمان با مقیاس کوچک به ساخته هایی با مقیاس بزرگ تبدیل شد.این تغییر مقیاس به تولید موجی از پروژه های عظیم شهری انجامید که در میان آنها ساخت سه موزه در سه شهر آلمان دوسلدورف، کلن و اشتوتگارت بسیار حائز اهمیت است.

این پروژه های استرلینگ را به اوج رسانید.وی در رقابتی جهت طراحی پروژه ای به نام Neue staatsgalerie موفق به دریافت پروژه گشت و کانسپت اصلی خود را با شمار بسیاری از تزئینات و فرمهای گیج کننده معماری مملو نمود و این موضوع باعث شد برچسب پست مدرنیسم را بر روی سینه استرلینگ بچسبانند که البته این ادعا توسط استرلینگ رد شد.

آخرین پروژه ای که در زمان حیات استرلینگ به پایان رسید فروشگاه کتاب در باغهای venice بود که در سال ۱۹۹۱ کامل گشت.پروژه های نهایی استرلینگ به شدت مورد تحسین منتقدین آن زمان قرار گرفتند و در آن زمان آنها را آغاز عزیمت و حرکت جدیدی در شیوه استرلینگ می دیدند که البته مرگ استرلینگ آنها را خیلی زود به پایان تبدیل نمود. پس از مرگ استرلینگ ویلفورد دستیارش کنترل دفتر او را به عهده گرفت و به تدریج دفتر را به چالش و نابودی کشاند.

در آن دوران اتمام پروژه ای که توسط استرلینگ آغاز و تا مرحل لوله کشی رسیده بود توسط دفتر وی تمام گشت از آن پس ساختمانهای مختلفی به اسم استرلینگ با بی دقتی کامل گشت و به غلط به او نسبت داده شد مانند دانشگاه سراسری موسیقی و هنرهای نمایشی اشتوتگارت.

پس از مرگ استرلینگ جایزه سالیانه بریتانیایی معماری از سال ۱۹۹۶ به بعد به نام او نامیده و جایزه استرلینگ نام گرفت.